Onlangs was de raad bijeen om te brainstormen over handhaving.

De Algemene Plaatselijke verordening beschrijft welke voorschriften en beperkingen gelden. Doel hiervan is om de gemeente netjes en leefbaar te houden. De APV gaat over onze gezamenlijke waarden en normen voor de openbare ruimte zoals elk huis of organisatie zijn eigen huisregels heeft. Wie om zich heen kijkt kan zien dat die van deur tot deur kunnen verschillen. Niets is dus vanzelfsprekend.

Hoe ziet onze huidige APV er uit?

Nogal lijvig. 48 pagina’s over openbare orde, sexinrichtingen, bescherming van het milieu en het uiterlijk van de openbare ruimte, overige activiteiten zoals parkeerexcessen of andere zaken die tot overlast kunnen leiden.

Wie de APV doorleest komt al gauw tot de conclusie dat de meeste regels voortkomen uit het idee dat het om je heen geen zooitje moet worden. Dat wil je zelf niet en dat geldt ook voor andere mensen. Met wat gevoel voor inleving en beschaving gaan de meeste zaken spontaan goed. Soms moeten mensen hierop even worden aangesproken. Gebeurt dat en hoe?

Wat was de aanleiding om hierover van gedachten te wisselen?

Wie regels stelt, moet deze ook kunnen en willen handhaven. Dat kost tijd en geld. Bovendien werd de indruk gewekt dat klachten soms ook als gezeur wordt ervaren. Daar wil de gemeente van af. Komt nog bij dat er ook in het burgerlijk wetboek zaken zijn vastgelegd die hetzelfde proberen te bereiken. Als er problemen spelen tussen burgers dan stappen die maar zelf maar naar de rechter, zo werd gesuggereerd. De politiek werd uitgedaagd om tot vijf onderwerpen te komen die in een nieuwe APV opgenomen zouden moeten worden. Eerst wat uitgangspunten:

Een nieuwe aanpak volgens LADA (Democratie Anders)

1: LADA gaat ervan uit dat verreweg de meeste mensen voldoende innerlijke beschaving hebben en positief zijn ingesteld.

2: Daar waar het even fout lijkt te gaan kunnen mondige burgers best zelf corrigerend optreden onder het motto: “een leefbare woonkern maak je samen”. Dit wordt ook een van de verkiezingsthema’s van LADA. Samen met burgers willen we de kwaliteit bewaken en verloedering tegen gaan.

3: De gemeente handhaaft de APV in grote lijnen, niet zozeer als regelgeving, wel als richtlijn waar iedere burger op kan terugvallen bij twijfel.

4: De gemeente stimuleert de positieve actie op buurtniveau. Waar de huidige strafbepaling enkel spreekt over hechtenis of geldboete, komt in de nieuwe APV de voorkeur voor een compenserende maatregel die de wijk of dorp ten goede komt. “De vandaal betaalt” kan ook een passende maatregel zijn.

5: In de huidige APV besluit het college of de burgemeester wie belast is als toezichthouder. In de nieuwe situatie belast het college elke burger met het toezicht op zijn omgeving. Aanvullend zijn hier nog wat spelregels voor nodig. Uiteindelijk moet het mogelijk zijn terug te vallen op de gemeentelijke handhaving.

Rob Ravensteijn,

fractievoorzitter LADA (Democratie Anders)