Een dag dat alles samen valt!

Wist u dat wij een zeer sportief persoon in onze omgeving hebben wonen?

Tristan Olij is niet alleen actief in Nederland, hij reist ook regelmatig naar het buitenland.

Wij laten de professionele triatleet zelf even aan het woord over zijn laatste sportieve prestatie.

Voor de laatste voorbereidingen ben ik 10 dagen op Mallorca gaan trainen, ook om alvast aan het warme weer te wennen. Op woensdag 3 mei vloog ik vanuit Mallorca naar Ibiza. Op Ibiza hadden Milan en ik met elkaar afgesproken, we hadden de mazzel om bij een kennis van Milan in een grote villa te kunnen verblijven. Vanuit hier deden we de laatste voorbereidingen voor de wedstrijd.

In de dagen voor de race hebben wij natuurlijk het parcours verkend. Ik wist van tevoren dat het niet vlak zou zijn, maar zo hilly had ik het niet verwacht. In het fietsen zaten 1500 hoogtemeters en met lopen 300. Het beloofde een zware race worden.

Zondag 7 mei, om 8:00 uur klonk het startschot voor de 3000 m zwemmen. Ik had zoals gewoonlijk weer wat moeite met de eerste 500 m. Maar al snel kwam ik in een goede slag. Ik zat meteen in een grote groep atleten en ik zag dat we de tweede groep waren, achter een kleine kopgroep van 5/6 atleten. Tijdens het zwemmen voelde ik me al goed en zat goed gepositioneerd in de groep. Dit scheelde me echt heel veel energie. Na 38 minuten waren we weer op de kant. Op naar het volgende onderdeel fietsen.

Ik had een slechte wissel, het was enorm druk bij de tasjes omdat we met een grote groep tegelijk het water uit waren gekomen. Als 24ste stapte ik achter aan de groep op de fiets. Meteen werd er mega hard gereden, ik had moeite met de eerste 25 km. De groep van 15 atleten brak na ongeveer 20 km en ik zat in het achterste deel. Er moest dus een gaatje terug dicht gereden worden. Ik voelde ook dat mijn benen echt goed werden en ik reed terug naar de groep. Na 1 ronde van 56 km sloot ik terug aan bij de groep en besloot meteen naar de kop te rijden. Zodat ik mijn eigen tempo kon rijden. Ik begon goed hard aan de groep te sleuren en 1 voor 1 moesten ze er af. Met nog 35 km te gaan zette ik een grote versnelling in en reed ik 10‘ heel hard in één technisch gedeelte. Na de 10’ keek ik achter me en zag dat er nog maar 1 atleet meekon. Samen met hem ben ik hard doorgereden naar T2. In de laatste 35 km hebben we nog een voorsprong op 3 man weten te pakken en het gat naar de kopman was nu slechts 2 minuten. Mijn gemiddeld vermogen lag op 340W.

Toen moest er nog 30 km gelopen worden door het centrum van Ibiza stad. In het loopparcours zat een zeer steil stuk door het kasteel van de stad. Eenmaal aan het lopen voelde ik dat ik ook goede loopbenen had, maar ik moest het ook pacen. Ik voelde me ook wat onzeker hoe de benen het vol zouden gaan houden na zo’n mega hard en goed fietsonderdeel. Op de 5de positie begon ik het lopen, maar na 8 km kon ik al opschuiven naar de 3de plek. Met nog 10 km voor de boeg was alles nog mogelijk en hoorde ik zelfs dat het gat naar de kop 1’ was. De laatste 3km begon ik het echt zwaar te krijgen, al een paar keer zat ik tegen kramp aan. Met nog 2 km te gaan kwam er nog iemand van achter waar ik geen antwoord op had. Ik kon echt niet meer harder. Gefinisht als 4de!

Mega mega blij, dit had ik van tevoren nooit gedacht om nummer 4 op het wereldkampioenschap ITU worden. Het was een dag dat alles goed ging. Het was mooi om dit met mijn ouders te vieren na de finish. Zij waren overgekomen om mij te steunen en aan te moedigen. En mede dankzij jullie support heb ik dit mooie resultaat kunnen neerzetten.

Op naar challenge Roth, 25 juni.