Nieuwe fase

We zijn met corona in een andere fase beland. Het virus is zeker nog niet weg, maar het wordt wel onderdeel van onze samenleving. We leren er mee leven. En dat is ontzettend goed nieuws! Maar deze nieuwe fase brengt in mijn ogen ook heel veel nieuwe uitdagingen met zich mee. Er worden zaken zichtbaar, die eerder wellicht niet boven kwamen drijven.

We hebben als gemeente de afgelopen twee jaar op zo veel mogelijk manieren geprobeerd onze inwoners, ondernemers, instellingen en verenigingen te ondersteunen. Er waren tal van regelingen die we konden aanbieden en we hebben nauw contact gehouden met alle sectoren, om zo een vinger aan de pols te houden en samen naar oplossingen te zoeken. Sommige regelingen zijn nog steeds van kracht, andere zijn inmiddels verlopen. Maar geen enkele regeling is vlekkeloos en hoe goed we ons best ook doen: voor sommigen heeft het de nood onvoldoende kunnen ledigen. (Rijks-)maatregelen zijn soms wat rechtlijnig en het is bijzonder lastig daar maatwerk in te leveren.

Niet direct zorgeloos

Hoe dan ook, zal er voor velen niet direct een zorgeloze tijd aanbreken. Want hoe staat het met de (geestelijke) gezondheid van onze inwoners? Is de eenzaamheid gegroeid? De economie trekt weer aan; maar geldt dat ook voor iedereen? Krijgen we er andere nieuwe problemen en uitdagingen voor in de plaats? Is het voor de horeca of in de zorg bijvoorbeeld überhaupt wel mogelijk om zomaar over deze twee zware jaren heen te stappen? En lukt het wel om personeel te vinden?

Tegen al onze inwoners, ondernemers, instellingen en verenigingen wil ik dan ook zeggen: weet dat onze deur altijd open blijft staan. We kunnen als gemeente niet altijd alles doen of voor elkaar krijgen, maar we zullen er wel altijd zijn. Om te luisteren, om mee te denken, te faciliteren en te helpen. Schroom niet en trek aan de bel, want we zijn er als gemeente voor u.

Hoe gaan we met elkaar om?

En zo ligt er ook een uitdaging als het gaat om de vraag hoe we met elkaar omgaan na deze bijzondere twee coronajaren. In zekere zin moeten we weer leren ‘samenleven’. Het virus en de daarbij horende maatregelen hebben ons op mooie momenten samengebracht, maar op sommige vlakken ook uiteen gedreven. Want zoveel mensen zoveel meningen; en zeker over dit onderwerp. Het heeft veel verhoudingen op scherp gezet.

Dus hoe gaan we in deze nieuwe fase met al die meningen en stellingnames om? Hoe kunnen we weer samenleven en accepteren dat de één bijvoorbeeld graag nog wat afstand bewaart uit angst voor z’n veiligheid, terwijl de ander niets liever wil dan weer dicht bij elkaar kruipen? Waar liggen voor mensen eigen verantwoordelijkheden en waar zijn basismaatregelen soms misschien nog wel nodig? Hoe krijgen we onze geest zo flexibel dat we daarin met z’n allen mee kunnen bewegen?

Het zijn allemaal vragen die mij bezighouden en dat zal voorlopig wel zo blijven. En ik gun eenieder de mogelijkheid dit gesprek in zijn of haar eigen omgeving te voeren. Want dat is in eerste instantie de beste plek om met dit soort gesprekken te beginnen. Tegelijkertijd staat onze deur natuurlijk ook altijd open. Dus heeft u ideeën hoe dit gesprek met elkaar te voeren is, dan hoor ik graag of de gemeente of ik daar een bijdrage aan kan leveren. Want een goed gesprek en verbinding zoeken met elkaar is het beste medicijn voor een samenleving in herstel.