Zes weken lang ga ik op deze plek dagelijks een stukje over de geschiedenis van PeWi’s Nieuwspagina vertellen.

In de tijd dat de Nieuwsbrief verscheen, stond de typemachine altijd binnen handbereik op het bureau in mijn slaapkamer. Na het verschijnen van elk exemplaar, werd er standaard een nieuw leeg vel in de machine geplaatst, want mocht er onverwachts inspiratie komen, kon dat meteen op papier worden gezet.

Het maken van stukjes was toen veel lastiger, want het stuk tekst moest je goed in je hoofd hebben, want als je iets vergat, moest je alles overdoen en dat was dan weer jammer.

Tipp-ex was nog wel een oplossing, maar dat kon alleen bij kleinere foutjes worden gebruikt. Soms bleef het papier een langere tijd in de machine zitten, omdat er op dat moment niet veel nieuws te melden was, daarom verscheen de Nieuwsbrief dan ook onregelmatig, maar dat wisten de lezers.

Soms lukte het om een nummer in twee uur in elkaar te zetten, een andere keer duurde het twee weken.

Als ik aan die tijd terugdenk ging het wel heel kneuterig, maar het had ook weer zijn charme.

Morgen vertel ik het laatste verhaal over de Nieuwsbrief en gaan we vanaf maandag het verhaal vervolgen en de eerste stappen zetten op de digitale snelweg.